„Ciemno wszędzie, głucho wszędzie…”

28 września 2020 Admin 3

Zjawy, widma, mary oraz potępione dusze w piątkowy wieczór błąkały się po korytarzach naszej szkoły, szukając ukojenia i wybawienia od pośmiertnego cierpienia. Dowiedziały się, że pod osłoną nocy będą odprawiane dziady. Ten przedchrześcijański obrządek rozsławiony w literaturze polskiej przez Adama Mickiewicza był ostatnią nadzieją na wieczny odpoczynek w zaświatach dla dusz, które nie dostały się do nieba.

Gospodarze ceremonii, czyli uczniowie klasy 7 g, uruchamiając wyobraźnię, wcielili się w mieszkańców XIX –wiecznej wsi. Pomogli aniołkom – Józiowi i Rózi trafić do raju. Pocieszyli pastereczkę Zosię, że jej kara potrwa jeszcze zaledwie dwa lata, a potem pójdzie do nieba.

Jednak nie wszystkim udało się udzielić pomocy… Widmo złego gospodarza wsi miało na sumieniu zbyt ciężkie, niewybaczalne grzechy popełnione za życia, dlatego pośmiertnie skazane jest na wieczne potępienie, jako że:

„Kto nie był ni razu człowiekiem,

Temu człowiek nic nie pomoże.”